به گزارش ایرنا از روابط‌عمومی شبکه کتاب، برنامه گفت‌وگومحور جلد دوم از تلویزیون اینترنتی کتاب با حضور مجتبی رحماندوست نویسنده کتاب «رأی حلال» با اجرای میثم رشیدی مهرآبادی پخش شد.
کتاب «رأی حلال» شامل یادداشت‌های روزانه نماینده تهران، مجتبی رحماندوست از مجلس و خاطراتِ روزنوشتِ کاری و غیرکاری در نتیجه حضور وی در مجلس نهم شورای اسلامی بوده است.
رحماندوست درباره آغاز یادداشت نویسی روزانه خود اظهارداشت: زمانی که ۱۱ ساله بودم نخستین سررسیدنامه خود را از برادر بزرگترم، مصطفی رحماندوست دریافت کردم و در آن یادداشت‌های ۴۰ تا ۵۰ روز خود را به نگارش درآوردم. همچنین در زمان دانشجویی و همزمان با دوره طاغوت که در دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران تحصیل می‌کردم، نوشتن را کنار گذاشتم زیرا در آن زمان نوشتن خطرناک‌ترین کاری بود که می‌توان انجام داد. بعد از انقلاب به تناسب حوصله به نوشتن ادامه دادم.
وی گفت: یکی از نکات مهمی که اساتید حوزه ادبیات برای نوآموزان و هنرجوها به آن توجه دارند اهتمام به نوشتن یادداشت روزانه است. این شیوه برای روان شدن قلم و رسیدن به نتیجه مطلوب مناسب است. من آثار خود را برای بازدهی بیشتر به صورت دست‌نویس می‌نویسم. بعضی از نسخه‌های کتاب رأی حلال را بارها بازنویسی کرده‌ام. من در نوشتن آداب و ترتیب خاصی ندارم و سعی می‌کنم قلم را که روی کاغذ می‌گذارم نوشتن را بدون اینکه فکر کنم چگونه بنویسم، شروع کنم. قلم بخش جدایی ناپذیر از زندگی نیست بلکه خود زندگی است.
رحماندوست درباره نگارش کتاب «رأی حلال» بیان کرد: این کتاب تنها گزارش من از مجلس نیست بلکه زندگی نامه من است که در آن دردهایم را به نگارش درآوردم. کتاب «رأی حلال»، زندگی نامه عادی من در آن ایام است اما آن را در شرایطی نوشتم که درد کشیدم. من در این کتاب سعی کردم مجموعه زندگی یک نماینده مجلس را به تصویر بکشم و مدعی آن نیستم که تصویر کامل از نمایندگان مجلس است زیرا من به عنوان عضو کمیسیون اجتماعی و بخش ایثارگران آنچه را که در اطراف خود دیدم، نوشتم.
این نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی اظهارداشت: تعریف کردن در واقع سفرنامه نویسی است. بنابراین، اگر کسی آنچه که می‌گوید را بنویسد در اصل به سفرنامه نویسی پرداخته است و کتاب «رأی حلال» را می‌توان یک سفرنامه چهار ساله درنظر گرفت. من این کتاب را در ابتدا به نیت انتشار آن ننوشتم زیرا در ابتدا یادداشت‌های روزانه‌ای بودند که در دفتریادداشت کوچکی که همیشه به همراه داشتم، تولید شدند و بعد نیت شد که به کتاب تبدیل شوند.
وی گفت: در کتاب «رأی حلال» تلاش کردم روراست و بی‌تعارف گزارش وضعیت انجام دهم به همین دلیل اظهار می‌کنم که من عملکرد مجلس نهم را در معرض قضاوت عامه قرار دادم. در انتهای کتاب بخشی را به عنوان «مؤفق نشدم» را اضافه کردم و معتقدم که اگر بخواهم موضوعی را در مجلس مطرح کنم در اوایل کاری خود آن را انجام دهم که به نتیجه برسد و عملی شود. نماینده باید آگاه باشد که در چه مسیری و به سوی چه چشم‌اندازی در حرکت باشد که بتواند آنها را دنبال کند.
رحماندوست با اشاره به توصیه رهبر معظم انقلاب مبنی بر اینکه کارهای جنگ و جانبازان باید در قالب ادبی و هنری باقی بمانند نه در قالب مقاله نویسی و مستقیم‌گویی، افزود: در نخستین سالی که جنگ تمام شده بود کلاس‌های ادبیات داستانی را برای عده‌ای از جانبازان که در آنها ظرفیت نویسندگی مشاهده می‌شد، تشکیل دادم و خودم هم در کنارشان به آموزش پرداختم.
این نویسنده بیان کرد: کتاب «داستان مسافر» در سال ۱۳۷۴ از من منتشر شد که داستان زندگی یک جانباز است و خود را بر آن دانستم که در این حوزه قلم بزنم. مجموعه داستان‌های «مفقود سوم»، «اشک فولاد»، «یک جفت و نیم» و «میل لیلی» را در حوزۀ ادبیات داستانی جنگ نوشتم، من سعی کردم این کتاب را ساده و روان بنویسم و از دید خود به موضوع بنگرم. تلاش کردم به کسی توهین و بی‌ادبی نکنم اما از اصل موضوع نگذشتم و خودسانسوری را از این حیث انجام ندادم.